Kiedy do lubaczowskich policjantów dociera informacja, iż to nie samobójstwo jest powodem śmierci młodej kobiety, rozpoczynają nierówną walkę z czasem. Wiedzą, że do ich spokojnego świata wdarł się intruz i że będą kolejne ofiary. Czy uda im się je uchronić, jeśli mordercą może być każdy?
Hipnoza to prekursorski kryminał oparty na filozoficznej prawdzie manipulacji.
RECENZJE
Maria Kozielska jest prowincjonalną policjantką, ma siedmioletniego syna, męża gdzieś daleko, a w wychowaniu syna pomagają jej rodzice. Pracę ma spokojną, bo co może się dziać w nieznacznej bieszczadzkiej miejscowości?
ale to przecież kryminał, choć pisany poprzez młodego autora, to istotnie przebiegły i dojrzały. Już na początku mamy zabójstwo. Wygląda co prawda jak samobójstwo, lecz z powodu występowaniu obserwatora – przestaje nim być. Mamy do czynienia z okrutną, wyrachowaną zbrodnią. Młoda kobieta wstrzykuje sobie śmiertelną dawkę trucizny. Nie pozostawia żadnego pożegnalnego listu. Na miejscu zbrodni nie ma żadnych śladów, prócz enigmatycznego łacińskiego zwrotu.
Policjanci przeczuwają, iż nie będzie to pierwszy przypadek. Choć żyją z dala od obszernego zgiełku, to na ich terenie mieszkają bogaci i sławni, ludzie, którzy pragną ukryć się przed światem. Ale nie znaczy to, że świat o nich nie pamięta. Przeszłość także okaże się nie do wymazania.
Wkrótce pojawiają się kolejne doniesienia o rzekomych samobójstwach popełnionych przez kobiety, będące pod wpływem swoistej hipnozy. Ktoś musi nimi sterować, zmuszając do popełnienia niechcianych przecież czynów. Zdaje się, że mamy do czynienia ze zbrodnią nieprzeciętną.
Zakończenie nas zaskoczy, pokazując jak spore kręgi zatoczyć może zbrodnia, jak wielu ludzi będzie w nią uwikłanych.
Bartłomiej Basiura należycie się zapowiada jako autor kryminałów. Jego historie są polskie, lokalne, nie próbują naśladować odległych, komercyjnych wzorców. Nie ma tu błyskotliwych pościgów i strzelanin. Jest zwykłe życie, w które czasem wkracza zbrodnia. Znalezieniem jej sprawców zajmują się zwykli ludzie, nie super-bohaterowie. Dlatego całość jest bardziej przekonująca. Autor pokazuje także szerszy kontekst społeczno-polityczny, co jest dodatkowym atutem.
Katarzyna Krzan
