Księga druków ścisłego zarachowania [Pu/k-210]y

Przedmiotem transakcji jest:

Księga druków ścisłego zarachowania [Pu/K-210]

o pojemności 50 kartek - 100 stron, w 2 wersjach:

• oprawa miękka / 40 kartek, strony nie numerowane - należy je ponumerować ręcznie
• oprawa twarda / 50 kartek, strony numerowane, format numeracji 1/100......100/100
  

Nazwy rubryk księgi druków ścisłego zarachowania:

• Nazwa druku, wartość jednostkowa - na górze każdej strony

1. ilość porządkowa
2. Data
3. TREŚĆ (od kogo otrzymano, albo komu wydano)
4. seria i numery druków
5. liczba - przychód
6. ilość - rozchód
7. liczba - stan
8. Data i numer dowodu wpłaty, albo potwierdzenie i data odbioru
9. Adnotacje dotyczące zwrotu druków - data i podpis zwracającego
10. Adnotacje dotyczące zwrotu druków - liczba ewentualnych nie zużytych druków
11. Numer kolejny przychodu pod którym zapisano nie zużyte druki

Książka jest przeznaczona do 100 druków, każda strona ma miejsce na 26 wpisów.

Prowadzenie księgi

Księgę druków należy ponumerować, przesznurować, a także parafować. Pracownik odpowiedzialny za gospodarkę drukami ścisłego zarachowania dokonuje sprawdzenia ich ilości w chwili przyjmowania i wydawania. Podstawę zapisów w księdze druków ścisłego zarachowania stanowi dla rozchodu pokwitowanie osoby upoważnionej do odbioru druków, udokumentowane upoważnieniem i ewentualnie dowodem wydania. Księgę tę wraz z dowodami przychodowymi i rozchodami stanowiącymi podstawę zapisu należy przechowywać w zamkniętych szafach lub należycie zabezpieczonych kasetkach. W sytuacji zmiany osoby odpowiedzialnej druki ścisłego zarachowania powinny być przekazane w taki sam sposób, jak elementy posiadajątkowe (inwentaryzacja). Fakt podania tych druków musi być uwidoczniony w protokole zdawczo-odbiorczym. Jeżeli zabraknie miejsca na wpisy, zakładamy kolejną księgę, która stanowi kolejny tom. Jeżeli w danej jednostce prowadzone jest więcej niż jedna księga muszą one być ponumerowane i oznaczone kolejne tomy.

Jakie druki należy rejestrować w księdze

• czeki gotówkowe i rozrachunkowe,
• kwitariusze przychodowe i inne przychodowe asygnaty kasowe,
• arkusze spisu z natury w momencie ich wydania przewodniczącemu komisji inwentaryzacyjnej
• dowody wpłaty określonych należności, np. Opłaty targowej,
• druki KP – „Kasa przyjmie”,
• inne formularze zatwierdzone do stosowania w danej jednostce, np. Drukowane z systemu komputerowego pokwitowania wpłaty łącznego zobowiązania pieniężnego w gminnych organach podatkowych;
• druki KW – „Kasa wypłaci”,
• uniwersalne kwitariusze przychodowo-rozchodowe,
• ine dowody własne zatwierdzone do stosowania w jednostce poprzez jej kierownika,
• formularze służące do wypłaty gotówki lub obciążania rachunków bankowych (czeki gotówkowe, czeki rozrachunkowe)
• magazynowe dokumenty przychodowo-rozchodowe, dające dostęp do zapasów środków obrotowych jednostki.
• bilety,
• karnety,
• płatne zaproszenia do państwowych i samorządowych instytucji kultury oraz ośrodków sportu i rekreacji, a także na imprezy organizowane poprzez te jednostki (koncerty, przedstawienia, bale)
• bilety uprawniające do przejazdu publicznymi środkami transportu zbiorowego.
• świadectwa szkolne i zaświadczenia o ukończeniu kursu
• gilosze do świadectw i zaświadczeń o ukończeniu kursu
• legitymacje

Druki ścisłego zarachowania

Druki ścisłego zarachowania zostają objęte kontrolą już od momentu przyjęcia ich do jednostki. Dokumenty te, oznaczone numerami wydrukowanymi albo wpisanymi w dniu ich zakupu albo przyjęcia do jednostki, są rejestrowane w specjalnej ewidencji druków ścisłego zarachowania. Czeki gotówkowe i rozliczeniowe otrzymane z banku mają już dobrą numerację. Pozostałe druki należy numerować w sposób uniemożliwiający ich zamianę, np. Poprzez ustalenie znaku i linii, nadanie numeru porządkowego i podpisanie przez osobę odpowiedzialną za ewidencję druków ścisłego zarachowania. Procedury kontroli zarządczej I stopnia ustalane w jednostce na podstawie art. 68 i art. 69 ust. 1 pkt 3 ustawy z 27 sierpnia 2009 r. O finansach publicznych (dalej: uofp), nacelowane na uniemożliwianie defraudacji przy użyciu druków ścisłego zarachowania, powinny obejmować obowiązki:

• ocechowania druków (poprzez nadanie im nazwy „druk ścisłego zarachowania” i specyficznego symbolu (składającego się z cyfr albo liter i cyfr) najpóźniej w momencie przyjęcia ich na stan jednostki,
• bieżącego ewidencjonowania przychodów i rozchodów druków,
• wydawania druków tylko na podstawie upoważnienia do ich pobrania i za pokwitowaniem,
• przechowywania druków w sposób zabezpieczający je przed dostępem osób nieupoważnionych,
• okresowego sprawdzania w drodze inwentaryzacji zgodności stanu faktycznego druków ze stanem ewidencyjnym,
• komisyjnego likwidowania druków wycofanych z zastosowania.